Holy moly, wat ben ik nu aan het doen?! Een workshop mantra’s chanten in elkaar aan het steken! 😱😨😍💕
Dit voelt... shit ass scary 😅 en tegelijk ooooh zo FEELIN’ ALIVE! 😍💃🏻💥
Eind vorig jaar voelde ik de dingen in de wondere wereld van yoga niet meer voor me kloppen. Ik voelde dat ik even moest stoppen met geven om tijd te nemen om dieper in mijzelf en mijn ZIJN te duiken.
En als dat zo voelt, dan moet ik daarnaar luisteren. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Yoga gaat net over verbinding met die kern in jezelf en ik zou de meest fucked-up yogateacher zijn als ik ZELF niet naar MIJZELF luister 🙄.
Het ding is... ik voelde me gewrongen.
In een doosje geduwd.
Een soort denkbeeldig perfect yogadoosje.
Er bestaan zoveel yogastijlen en -vormen en het voelde alsof ik er ééntje moest kiezen om me dan braaf te settelen.
Om dan mee als een lief schaapje in de yogateacherkudde te lopen. 🐑🐑🐑🐑🐑
Me schikken naar en doen passen in een doosje, want dat is hoe het hoort.
En zo gaat het vaak.
We leren en ontdekken iets.
We maken er iets van.
Er groeit een vorm, een concept.
We omlijnen het, bakenen het af.
Dat wordt dan iets gekends wat bijgevolg veilig en vertrouwd voelt.
En dan... haken we er onze nagels in en settelen we onszelf erin.
Dan kunnen we "rusten".
Forever chill. 😇
Maar neen hoor. That's not how Life works AT ALL!
(Nu ik het zo neerschrijf, zo gaat het vaak ook in relaties! Maar da's een ander verhaal voor een andere keer 🙂)
Het wrong.
Het vloekte langs alle kanten.
Want het vuur in mijzelf brandt intussen ZO fel, dat van gesettle geen sprake meer kan zijn.
De vleugels op mijn rug willen vrij kunnen wapperen.
Het Leven dat door me stroomt, wil GELEEFD worden, niet braaf gesetteld. 🌪
🌪
Want dan krijg ik een instant rotgevoel.
Dan voelt het beklemmend.
Dan krijg ik het benauwd.
Ik kan me gewoonweg niet meer doen passen in een perfect bestaand doosje.
Integendeel.
Ik kan enkel nog ZIJN.
Ik kan enkel nog meer en meer ruimte innemen in wie IK BEN.
En ik ben... doosjesoverschrijdend.
Conceptoverschrijdend.
Labeloverschrijdend.
Want yoga is een staat van ZIJN.
Dat kan ik non-stop ervaren...
als ik in zee zwem,
als ik diep in de ogen van die andere ziel durf kijken,
als ik de afwas doe (hoewel, ik beken, dan soms een klein beetje minder 😂🤣),
al dansend in de living,
in gesprek met een ander,
en zelfs... al photoshoppend achter mijn computer!
Ik voel hoe langer hoe meer dat DAT net mijn missie is.
Dat DAT net de boodschap is dat ik bij te dragen heb in de wondere wereld van yoga - en ook gewoon in de gehele wereld! 🌎
Yoga - die verbinding met jezelf en het Universum - overstijgt net de vorm.
Ja, we maken gebruik van een vorm om ons op die manier te kunnen uitdrukken.
Maar het is de vorm niet.
Ook de fameuze "Go with the flow" past hier perfect in.
En dus ik geef mezelf de volledige vrijheid om mijn ding te doen.
Om mijn eigen pad te volgen.
Ik doe wat goed aanvoelt vanuit mijn diepste binnenwereld en lanceer het met een brede glimlach in deze buitenwereld.
Jaaaa, voor nu is dat een workshop mantra's. 🥳
Met een beetje van een shitass-scary gevoel erbij... maar oh boy, oooh so feeling alive!
❤️