't Was liefde vanaf die eerste besneeuwde piste. Ik voelde het in mijn hart. In elke vezel van mijn lijf. Dit is mijn thuis, hier op die plank.
Sneeuwvakanties, ik hou ervan! ⛄️🏂
Snowboarden doet me telkens opnieuw het besef van genialiteit 👌🏻tussen mens en natuur inzien.
Er is het machtige en immense van de besneeuwde bergen 🏔. Sneeuwvlokjes ❄️ komen gratis en voor niets uit de hemel naar beneden gedwarreld. Wellicht gemaakt door een hoop engeltjes die vrolijk in het rond fladderen en hun goddelijke stof op die bergen laten vallen.
En er is de menselijke inbreng. Alles fijn op elkaar afgestemd om zo'n skigebied 🚠 te runnen. Er zijn mannetjes die skiliften ingenieus weten te ontwerpen en bouwen. Er zijn mannetjes die 's ochtendsvroeg 🛏 telkens opnieuw uit hun bed kruipen om de pistes klaar te maken met grote machines. Er zijn mannetjes die de toestand van de natuur perfect in de gaten houden en risico's inschatten om alles veilig te laten verlopen.
De natuur voorziet bergen en sneeuw, de mens maakte snowboard en skilift. Er ontstond een evenwicht tussen diep respect voor de natuur en inmenging van mens. Beide in harmonie. De wereld als fijn speelterrein. 😍
Die dag bracht de lift me tot aan de top 🔝. Ik nam het panoramische berglandschap 🏔 helemaal in mij op. Om dan even de ogen te sluiten en tijd te nemen om alle frisse, verse, stralende berglucht 🌬 bewust in te ademen... en alles wat ik niet meer nodig had, elk beetje spanning dat er nog was, er lekker uit te blazen. Heerlijk! ✨
En toen... keek 👀 ik om me heen. Ik zag rondslingerende sigarettenpeuken 🚬op zo'n maagdelijk wit versgevallen sneeuwtapijt op 3200 meter hoogte. Dan zag ik een hoop mensen sneeuwselfies 🤳🏻nemen à volonté - kijk eens waar ik ben - jammergenoeg inclusief geforceerde glimlach en een lege blik in de ogen 😐. Alsof er een filter hun zicht blokkeerde en ze die schoonheid van de bergen niet konden zien. Iets later had ik een drankkaart in mijn handen, gevuld met 3 kolommen aanbod aan alcohol en een klein lullig rubriekje niet-alcoholische dranken, voor die vreemde uitzonderingen die dan toch beslissen om niet mee te doen met zichzelf te bezatten op tirolermuziek 🍻. Eerder die reis zag ik overal hartjes en mooie spreuken hangen, in winkels en in het hotel, maar toen ik vriendelijk iets vroeg, kreeg ik een snak en een beet.
Stuk voor stuk momenten die me raakten 😔. De hardheid van de mens.
🌈Stefanieland🌈, de ideale wereld in mijn hoofd en hart, voelt soms zo helemaal anders aan dan de reële buitenwereld. Dat maakt het met momenten moeilijk om mijn vrije, blije en vrolijke zelve te blijven. En het wordt steeds moeilijker. Want hoe meer zachtheid ik nu toelaat, hoe harder alles om mij heen aankomt.
Na een warrig dagje vol contrasten, installeerde ik me, op weg naar het hotel, in de skibus 🚌 tegenover een ouder koppel. Man en vrouw. 👵🏻👴🏻 Beide grijze haren. Ze droegen matching frakskes 👕👕. Zo'n schattig paar dat wellicht al eeuwen samen lief en leed deelt. Eén en al warmte voor mijn neus 💏.
Meneer zag de trieste blik in mijn ogen.
Ik voelde me ongemakkelijk. Alsof iemand dwars door mij heen keek.
Ook dat had hij door... En ik kreeg een warme glimlach toegeworpen. ☺️
De beste conversaties zijn die zonder woorden.
Die fractie van een seconde was een moment van liefde en respect. Voor het leven. Voor elkaar als mens. Voor de natuur. Voor dat wat groter is dan ons. Het was de seconde die ik nodig had. Het plaatste mijn hele dag in perspectief.
Heaven is a place on earth. We dragen er als mens alleen zelf de verantwoordelijkheid voor.
<3
Sneeuwvakanties, ik hou ervan! ⛄️🏂
Snowboarden doet me telkens opnieuw het besef van genialiteit 👌🏻tussen mens en natuur inzien.
Er is het machtige en immense van de besneeuwde bergen 🏔. Sneeuwvlokjes ❄️ komen gratis en voor niets uit de hemel naar beneden gedwarreld. Wellicht gemaakt door een hoop engeltjes die vrolijk in het rond fladderen en hun goddelijke stof op die bergen laten vallen.
En er is de menselijke inbreng. Alles fijn op elkaar afgestemd om zo'n skigebied 🚠 te runnen. Er zijn mannetjes die skiliften ingenieus weten te ontwerpen en bouwen. Er zijn mannetjes die 's ochtendsvroeg 🛏 telkens opnieuw uit hun bed kruipen om de pistes klaar te maken met grote machines. Er zijn mannetjes die de toestand van de natuur perfect in de gaten houden en risico's inschatten om alles veilig te laten verlopen.
De natuur voorziet bergen en sneeuw, de mens maakte snowboard en skilift. Er ontstond een evenwicht tussen diep respect voor de natuur en inmenging van mens. Beide in harmonie. De wereld als fijn speelterrein. 😍
Die dag bracht de lift me tot aan de top 🔝. Ik nam het panoramische berglandschap 🏔 helemaal in mij op. Om dan even de ogen te sluiten en tijd te nemen om alle frisse, verse, stralende berglucht 🌬 bewust in te ademen... en alles wat ik niet meer nodig had, elk beetje spanning dat er nog was, er lekker uit te blazen. Heerlijk! ✨
En toen... keek 👀 ik om me heen. Ik zag rondslingerende sigarettenpeuken 🚬op zo'n maagdelijk wit versgevallen sneeuwtapijt op 3200 meter hoogte. Dan zag ik een hoop mensen sneeuwselfies 🤳🏻nemen à volonté - kijk eens waar ik ben - jammergenoeg inclusief geforceerde glimlach en een lege blik in de ogen 😐. Alsof er een filter hun zicht blokkeerde en ze die schoonheid van de bergen niet konden zien. Iets later had ik een drankkaart in mijn handen, gevuld met 3 kolommen aanbod aan alcohol en een klein lullig rubriekje niet-alcoholische dranken, voor die vreemde uitzonderingen die dan toch beslissen om niet mee te doen met zichzelf te bezatten op tirolermuziek 🍻. Eerder die reis zag ik overal hartjes en mooie spreuken hangen, in winkels en in het hotel, maar toen ik vriendelijk iets vroeg, kreeg ik een snak en een beet.
Stuk voor stuk momenten die me raakten 😔. De hardheid van de mens.
🌈Stefanieland🌈, de ideale wereld in mijn hoofd en hart, voelt soms zo helemaal anders aan dan de reële buitenwereld. Dat maakt het met momenten moeilijk om mijn vrije, blije en vrolijke zelve te blijven. En het wordt steeds moeilijker. Want hoe meer zachtheid ik nu toelaat, hoe harder alles om mij heen aankomt.
Na een warrig dagje vol contrasten, installeerde ik me, op weg naar het hotel, in de skibus 🚌 tegenover een ouder koppel. Man en vrouw. 👵🏻👴🏻 Beide grijze haren. Ze droegen matching frakskes 👕👕. Zo'n schattig paar dat wellicht al eeuwen samen lief en leed deelt. Eén en al warmte voor mijn neus 💏.
Meneer zag de trieste blik in mijn ogen.
Ik voelde me ongemakkelijk. Alsof iemand dwars door mij heen keek.
Ook dat had hij door... En ik kreeg een warme glimlach toegeworpen. ☺️
De beste conversaties zijn die zonder woorden.
Die fractie van een seconde was een moment van liefde en respect. Voor het leven. Voor elkaar als mens. Voor de natuur. Voor dat wat groter is dan ons. Het was de seconde die ik nodig had. Het plaatste mijn hele dag in perspectief.
Heaven is a place on earth. We dragen er als mens alleen zelf de verantwoordelijkheid voor.
<3
