Houden van groen en op een appartement in de stad wonen lijkt een slechte combinatie. Gelukkig blijf ik overeind door het zicht op een park. Kijken in de kruinen, zien hoe vogels er hun nestjes maken, de evolutie gadeslaan van knopje tot pietluttig blaadje tot een volwaardig blad dat een paar maanden later roestkleurig naar beneden dwarrelt.
Maar ik heb meer nodig. Niet enkel mijn ogen willen wat, ook mijn andere zintuigen hebben af en toe een drang naar natuur. Met bergschoenen in een bos ploeteren door een modderpoel, de geur opsnuiven van weidse velden op regenachtige dagen, de pure en eerlijke smaak van recht uit de aarde op het bord. Nature rules!
Daarom deed ik vorig jaar dé aankoop die deze drang - althans een minuscuul deeltje ervan - verzadigt. Ik kocht een kruidenbak van nog geen derde van een vierkante meter groot. Vrolijk stapte ik een tuincentrum binnen en kocht een aantal kruiden. Met iets wat op een kinderschopje leek ging ik aan de slag. Tot...
Een paar maanden later drama alom. Dat bolletjes in de mode zijn zal ik niet ontkennen. Maar als salie eruit begint te zien als een groene vliegenzwam vol witte stippen, dan is er toch iets grondig mis. En zo eindigde tegen de winter het grote kruidentuinavontuur. Huplakee, plantjes de vuilbak in. Ja hoor, af en toe raak ik geïrriteerd door mijn lichte drang naar aarde onder mijn nagels.
Ervaring leert, zeggen ze. Dus eens we zeker wisten dat er dan toch geen winter zat aan te komen, was het tijd voor een nieuwe poging. Deze keer vastberaden om mijn lichtgroene vingers alle eer aan te doen en nog geen derde van een vierkante meter in stand te houden. Natuurlijke meststof voor kruiden moet hen behoeden tegen het bolletjesgevaar. Bovendien groeit de verse salie nu in een aparte pot.
En er is méér. Een schattenjacht op zolders en in kelders leverde me een emaille kom met gratis spinnenlijkjes op. Het kinderschopje kwam opnieuw tevoorschijn en deze keer begon ik van scratch. In mijn living prijken intussen de eerste basilicumblaadjes.
Ook de eerste oogst uit de kruidentuin is een succes. De drankkaart van het huis is aangevuld met verse muntthee en de eerste cake met kruiden is een feit.
Hier zit ik dan, met een verse muntthee op mijn vensterbank te kijken naar twee ruziënde vogeltjes. Ik glimlach. In mijn hoofd is een tomatenplant de volgende stap en wordt de kleur van mijn vingertoppen steeds groener
Maar ik heb meer nodig. Niet enkel mijn ogen willen wat, ook mijn andere zintuigen hebben af en toe een drang naar natuur. Met bergschoenen in een bos ploeteren door een modderpoel, de geur opsnuiven van weidse velden op regenachtige dagen, de pure en eerlijke smaak van recht uit de aarde op het bord. Nature rules!
Daarom deed ik vorig jaar dé aankoop die deze drang - althans een minuscuul deeltje ervan - verzadigt. Ik kocht een kruidenbak van nog geen derde van een vierkante meter groot. Vrolijk stapte ik een tuincentrum binnen en kocht een aantal kruiden. Met iets wat op een kinderschopje leek ging ik aan de slag. Tot...
Een paar maanden later drama alom. Dat bolletjes in de mode zijn zal ik niet ontkennen. Maar als salie eruit begint te zien als een groene vliegenzwam vol witte stippen, dan is er toch iets grondig mis. En zo eindigde tegen de winter het grote kruidentuinavontuur. Huplakee, plantjes de vuilbak in. Ja hoor, af en toe raak ik geïrriteerd door mijn lichte drang naar aarde onder mijn nagels.
Ervaring leert, zeggen ze. Dus eens we zeker wisten dat er dan toch geen winter zat aan te komen, was het tijd voor een nieuwe poging. Deze keer vastberaden om mijn lichtgroene vingers alle eer aan te doen en nog geen derde van een vierkante meter in stand te houden. Natuurlijke meststof voor kruiden moet hen behoeden tegen het bolletjesgevaar. Bovendien groeit de verse salie nu in een aparte pot.
En er is méér. Een schattenjacht op zolders en in kelders leverde me een emaille kom met gratis spinnenlijkjes op. Het kinderschopje kwam opnieuw tevoorschijn en deze keer begon ik van scratch. In mijn living prijken intussen de eerste basilicumblaadjes.
Ook de eerste oogst uit de kruidentuin is een succes. De drankkaart van het huis is aangevuld met verse muntthee en de eerste cake met kruiden is een feit.
Hier zit ik dan, met een verse muntthee op mijn vensterbank te kijken naar twee ruziënde vogeltjes. Ik glimlach. In mijn hoofd is een tomatenplant de volgende stap en wordt de kleur van mijn vingertoppen steeds groener
