✨
Deze week kocht ik voor het aller-eerst een wit kleed. Ik vond wit altijd maar iets saais.
Te braaf.
Te lief.
Te... seuterig.
Wie draagt nu wit?! 🙈🙈
Wit, dat zou ik ooit wel dragen op... mijn trouwdag. 👰🏻
👰🏻
De laatste weken is er innerlijk weer veel in gang gezet. Energieshifts à volonté. Stukjes die op zijn plek mochten vallen. Het begon met een diepere spanningslaag ter hoogte van mijn maag. Ik voelde hoe ze in een yogales werd getriggerd. Er kwam zowel fysiek als emotioneel heel veel los.
Begin mijn twintiger jaren had ik jarenlang maagontstekingen, de ene na de andere. Het was dé stockageplek van mijn innerlijk onverwerkte rommel met als thema: relaties.
Nu vond er dus een soort reverse-process plaats. Die dingen die ik bij me droeg, maar me nu niet meer dienen, eruit zwieren.
Uit mijn systeem. 🗑🗑
Oud zeer.
Frustratie en kwaadheid.
Ik botste op een soort oerwonde waardoor ik niet in staat was op een oké manier in een romantische relatie te staan. Plekken waarop ik mijzelf tekort deed voor een heel lange periode, kwamen aan het oppervlak.
Zolang we niet eerst onze eigen innerlijke rommel opkuisen, blijven we dingen bij elkaar zoeken en op elkaar projecteren. A recipe for disaster.💩
Willen we een échte en duurzame verbinding in relaties, dan claimen we best eerst elk aspect van onszelf. Het commitment om de volledige verantwoordelijkheid te dragen voor wie we zijn.
Dan pas, kunnen onze zelven elkaar écht ont-moeten.
Dan pas kunnen zielen pure vreugde en blijdschap ervaren en kan een relatie een heerlijk dikke vette soul-to-soul-party zijn. 🥳 🥳
Dus misschien staat mijn witte jurk nu wel symbool voor het innerlijk huwelijk... met mijzelf. Met mijn diepste zijn. Mijn commitment aan mezelf. Met alle liefde die ik draag in mijn hart als diepgeworteld fundament. ❤️
Deze week kocht ik voor het aller-eerst een wit kleed. Ik vond wit altijd maar iets saais.
Te braaf.
Te lief.
Te... seuterig.
Wie draagt nu wit?! 🙈🙈
Wit, dat zou ik ooit wel dragen op... mijn trouwdag. 👰🏻
👰🏻
De laatste weken is er innerlijk weer veel in gang gezet. Energieshifts à volonté. Stukjes die op zijn plek mochten vallen. Het begon met een diepere spanningslaag ter hoogte van mijn maag. Ik voelde hoe ze in een yogales werd getriggerd. Er kwam zowel fysiek als emotioneel heel veel los.
Begin mijn twintiger jaren had ik jarenlang maagontstekingen, de ene na de andere. Het was dé stockageplek van mijn innerlijk onverwerkte rommel met als thema: relaties.
Nu vond er dus een soort reverse-process plaats. Die dingen die ik bij me droeg, maar me nu niet meer dienen, eruit zwieren.
Uit mijn systeem. 🗑🗑
Oud zeer.
Frustratie en kwaadheid.
Ik botste op een soort oerwonde waardoor ik niet in staat was op een oké manier in een romantische relatie te staan. Plekken waarop ik mijzelf tekort deed voor een heel lange periode, kwamen aan het oppervlak.
Zolang we niet eerst onze eigen innerlijke rommel opkuisen, blijven we dingen bij elkaar zoeken en op elkaar projecteren. A recipe for disaster.💩
Willen we een échte en duurzame verbinding in relaties, dan claimen we best eerst elk aspect van onszelf. Het commitment om de volledige verantwoordelijkheid te dragen voor wie we zijn.
Dan pas, kunnen onze zelven elkaar écht ont-moeten.
Dan pas kunnen zielen pure vreugde en blijdschap ervaren en kan een relatie een heerlijk dikke vette soul-to-soul-party zijn. 🥳 🥳
Dus misschien staat mijn witte jurk nu wel symbool voor het innerlijk huwelijk... met mijzelf. Met mijn diepste zijn. Mijn commitment aan mezelf. Met alle liefde die ik draag in mijn hart als diepgeworteld fundament. ❤️
