Seks. Sigaretten. Alcohol. Drugs.
Mijn zwaar rock 'n roll-leven bestond... uit een andere verslaving. Eentje van kleine ronde zoetigheden in geel, groen, oranje, bruin, blauw en rood met een kleine m erop. En als ik schrijf verslaving, dan bedoel ik ook VERSLAVING.
Het was duidelijk toen ik tien jaar geleden op reis was in Cuba. Op dat hele eiland was geen verdomde m&m te bespeuren. Uiteraard.
De tussenlanding in Mexico op de terugweg bracht soelaas. Ik herinner me nog dat mijn mond openviel toen de kassierster het bedrag vertelde voor één klein onbenullig zakje chemische troep, maar ik betaalde... en verslond ze allemaal.
Mijn trouwe kleurrijke bondgenootjes hielden me staande tijdens den blok in lang vervlogen studententijden, ze troostten het zoveelste liefdesverdriet en werden lustig weggeknabbeld als de stresskip in mij naar boven kwam.
Maar ook in relaxmodus knabbelde ik erop los. Tijdens eender welke film of tv-avond, in de auto, in de zetel, in bed... Iedereen die me dan ook maar een beetje kende, wist ervan. Zo schonken vrienden me op den duur voor mijn verjaardag m&m's en masse. En ik kan je bevestigen, ze smolten inderdaad niet in mijn hand. Tegen die tijd zweefden ze wellicht ergens tussen keel en lager gelegen spijsverteringsgebieden.
Ook nachtwinkels hebben goed verdiend aan mij. De ene haalt er zijn sigaretten, de andere... Tja.
Ik geef toe, het is niet iets om trots op te zijn. Nu ik het zwart op wit typ, is het des te confronterend. Maar waarom vertel ik al die gênante verhalen? Omdat het tij kan keren.
In januari besloot ik bewuster om te gaan met eten. Geen onbewust geknabbel meer maar intens beleven en genieten van al wat ik mijzelf voorschotel en naar binnen speel.
Eind februari was ik op een feestje waar wel honderden lachende m&m's in een grote glazen kom me aanstaarden. Ik keek ernaar en lachte terug. Ik voelde de kwijlende hond in mij wakker worden maar tegelijk hoorde ik een stem die zei 'Jouw keuze'. Intussen zijn we juni en heb ik dit jaar nog steeds geen enkele m&m aangeraakt. Een jaar lang geen m&m's, daar gaan we voor.
Ik heb het lang niet begrepen, mensen die zaken afzweren en principieel neen zeggen. Maar eigenlijk draait het niet om iets afzweren of jezelf iets verbieden. De kracht ligt erin bewust een keuze te maken voor jezelf. Want hoeveel genot is er aan overdaad? De intentie is niet meer bewust genieten maar verschuift naar leegte opvullen en verdoven. En ja, ook dat kan met vrolijk gekleurde onschuldige snoepjes.
Jezelf iets ontzeggen is een bewuste keuze voor een betere versie van je eigen ik. Een soort 2.0-versie. En da's pas rock 'n roll :-)
Mijn zwaar rock 'n roll-leven bestond... uit een andere verslaving. Eentje van kleine ronde zoetigheden in geel, groen, oranje, bruin, blauw en rood met een kleine m erop. En als ik schrijf verslaving, dan bedoel ik ook VERSLAVING.
Het was duidelijk toen ik tien jaar geleden op reis was in Cuba. Op dat hele eiland was geen verdomde m&m te bespeuren. Uiteraard.
De tussenlanding in Mexico op de terugweg bracht soelaas. Ik herinner me nog dat mijn mond openviel toen de kassierster het bedrag vertelde voor één klein onbenullig zakje chemische troep, maar ik betaalde... en verslond ze allemaal.
Mijn trouwe kleurrijke bondgenootjes hielden me staande tijdens den blok in lang vervlogen studententijden, ze troostten het zoveelste liefdesverdriet en werden lustig weggeknabbeld als de stresskip in mij naar boven kwam.
Maar ook in relaxmodus knabbelde ik erop los. Tijdens eender welke film of tv-avond, in de auto, in de zetel, in bed... Iedereen die me dan ook maar een beetje kende, wist ervan. Zo schonken vrienden me op den duur voor mijn verjaardag m&m's en masse. En ik kan je bevestigen, ze smolten inderdaad niet in mijn hand. Tegen die tijd zweefden ze wellicht ergens tussen keel en lager gelegen spijsverteringsgebieden.
Ook nachtwinkels hebben goed verdiend aan mij. De ene haalt er zijn sigaretten, de andere... Tja.
Ik geef toe, het is niet iets om trots op te zijn. Nu ik het zwart op wit typ, is het des te confronterend. Maar waarom vertel ik al die gênante verhalen? Omdat het tij kan keren.
In januari besloot ik bewuster om te gaan met eten. Geen onbewust geknabbel meer maar intens beleven en genieten van al wat ik mijzelf voorschotel en naar binnen speel.
Eind februari was ik op een feestje waar wel honderden lachende m&m's in een grote glazen kom me aanstaarden. Ik keek ernaar en lachte terug. Ik voelde de kwijlende hond in mij wakker worden maar tegelijk hoorde ik een stem die zei 'Jouw keuze'. Intussen zijn we juni en heb ik dit jaar nog steeds geen enkele m&m aangeraakt. Een jaar lang geen m&m's, daar gaan we voor.
Ik heb het lang niet begrepen, mensen die zaken afzweren en principieel neen zeggen. Maar eigenlijk draait het niet om iets afzweren of jezelf iets verbieden. De kracht ligt erin bewust een keuze te maken voor jezelf. Want hoeveel genot is er aan overdaad? De intentie is niet meer bewust genieten maar verschuift naar leegte opvullen en verdoven. En ja, ook dat kan met vrolijk gekleurde onschuldige snoepjes.
Jezelf iets ontzeggen is een bewuste keuze voor een betere versie van je eigen ik. Een soort 2.0-versie. En da's pas rock 'n roll :-)
Ooit standaarduitrusting op de salon-, eet- en bureautafel