Onlangs gooide iemand die ik graag heb, me recht in mijn gezicht dat ik - door zijn ogen gezien - neerkijk op anderen.
Just like that. 😅😅
Pets. 😳🥊💥😳
🥊💥
Ik neem niet zomaar alles van een ander aan voor waar, maar ik doe wél telkens de moeite om te checken bij mijzelf of ik hier iets van waarheid in voel.
Echt en oprecht, eerlijk zijn voor de volle 💯is nogal mijn ding. Deel van bewust in het leven staan.
Blijkt dat ik die verbale pets nodig had om me wakker te schudden. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Want oooh ja, die woorden kwamen binnen en raakten me diep.
Oooh ja, ik begreep wat hij bedoelde...
Tegelijk... verstond ik er ook niet veel van, want... echt neerkijken op iemand? Neen. Integendeel❣️
Ik gun toch net iedereen niets anders dan roze hartjes, pure happiness en eeuwige bliss 🎊?! Niet meer of niet minder dan ik mijzelf gun? En als ik altijd iedereen als mijn gelijke beschouw, hoe kan ik dan tegelijk neerkijken op een ander? 🤔🤔
Dit was een innerlijk onderzoek waard...🔍 🔍
Ik kwam uit bij een vernuftigd verdedigingsmechanisme, opgebouwd vanuit mijn eigen wondes.
Non-stop, en de laatste weken nóg meer, blijven mijn inzichten in het leven en in de wereld groeien à volonté. Het is duidelijk lente in mijn bewustzijn, alles staat er precies in volle bloei. 😆🧠🌱🌿🌳
Inzicht krijgen is fijn! Maar... inzichten zijn telkens ook heel pijnlijk.💔
Want dan voel ik - opnieuw en opnieuw en opnieuw - de wereldwijde keuzes die worden gemaakt vanuit angst en ego. Keuzes die niet bijdragen aan een warmere en open samenleving, maar die ons telkens nóg meer naar beneden halen. En dat zien en voelen... doet PIJN. 😔😔
En nu komt het... Ik met “mijn reeds verworven inzichten”... Als ik dan maar hard genoeg mijn best doe om iedereen ervan te overtuigen dat de dingen anders in elkaar steken, dat er een andere wereld bestaat, dan heelt iedereen mee! Whoo whoo! 🙌🏻🙌🏻
Jaaaa... toch?! 🤔🤔
Bijgevolg zwaai ik soms graag fel in het ronde met “mijn inzichten”. Mijn idee van bijdragen aan een betere wereld.⚔️ ⚔️
Zie je dat dan niet?
Bekijk de dingen zo!
Ja maar, je begrijpt dat niet omdat je dit inzicht nog niet hebt!
Moest je eens weten hoe...
Blablablablabla.🗣
🗣
En net daardoor... respecteer ik vaak een ander niet in zijn waarheid. Daardoor kwets ik anderen.
Onbedoeld, oké.
Maar...
Ik.
Kwets.
Anderen.
😔
Reality check: Ik kan niet iemand iets doen inzien. Ik kan niet iemands ogen opentrekken of die mijn bril geven om door te kijken. Iemand moet hiervoor zélf bereid zijn het eigen innerlijke werk doen. En heeft die daar helemaal geen zin in? Dan is dat die persoon zijn volste recht. Het is aan mij om... los te laten.
Meestal zijn het de mensen die ons het dichtst aan het hart liggen, die waarheden over onszelf eruit weten te gooien op de juiste moment. Vroeger dacht ik dan ook... de Liefde? Liefde suckt. Ik word toch maar continu gekwetst. What’s the use? 🤷🏻♀️ 🤷🏻♀️
Maar dit is niet meer dan de illusie van het sprookje dat ons wordt voorgehouden. 👰🏻🤵🏻 👰🏻🤵🏻 Je weet wel, die van “de perfecte partner”. Je vindt hem en alles is hallelujah-koekenbak. Happy ever after. 😇😇
Wondes? Pijn?
‘t Zal dan toch de verkeerde zijn... 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Maar wat als... we dit anders bekijken? Misschien komen we elkaar net tegen om elkaars wondes aan te raken, zodat heling kan gebeuren. Zodat we ons kunnen laten openbreken door de Liefde.
Want Liefde kan pas naar ons toe komen als we haar eerst in onszelf ontdekken.❤️
❤️
Liefde toont ons onze schaduwkanten. Ze legt bloot waar heling nodig is. En op het moment als een wonde wordt aangeraakt door Liefde, dan hebben we een keuze.
Worden we harder en keren we ons nog meer af van Liefde? Of duiken we net de wonde in die ze blootlegt en omarmen we ze? Hebben we de moed om liefdevol naar onze wonde te kijken en de pijn ervan te doorvoelen?
Wat als alles, maar dan ook echt álles in dit Universum tot in de perfectie is geregeld om ons te laten groeien en te laten ervaren wat Liefde is? En wat als... ik dus hierdoor niemand meer “hoef” te overtuigen van inzichten? Wat als... ik er dan op mag vertrouwen dat, door gewoon te ZIJN, altijd de juiste dingen gebeuren? Dat ik alles helemaal mag loslaten en mijn taak enkel is... voluit te genieten van wat het leven me schenkt?
Wondes doen pijn.
Waarheden onder ogen komen, doet pijn.
Maar de Liefde?
Neen. Niet de Liefde.
Ik leg mijn innerlijk zwaard neer.
Ik vecht niet meer.
Ik geef me over.
En ik maak ruimte voor vertrouwen.
In het Universum.
In het proces.
In het Leven.
En in de Liefde.
Mijn hart is weer een stukje geheeld.
#innerwork #healing #lifeasitis #liefdeindepraktijk
Just like that. 😅😅
Pets. 😳🥊💥😳
🥊💥
Ik neem niet zomaar alles van een ander aan voor waar, maar ik doe wél telkens de moeite om te checken bij mijzelf of ik hier iets van waarheid in voel.
Echt en oprecht, eerlijk zijn voor de volle 💯is nogal mijn ding. Deel van bewust in het leven staan.
Blijkt dat ik die verbale pets nodig had om me wakker te schudden. 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Want oooh ja, die woorden kwamen binnen en raakten me diep.
Oooh ja, ik begreep wat hij bedoelde...
Tegelijk... verstond ik er ook niet veel van, want... echt neerkijken op iemand? Neen. Integendeel❣️
Ik gun toch net iedereen niets anders dan roze hartjes, pure happiness en eeuwige bliss 🎊?! Niet meer of niet minder dan ik mijzelf gun? En als ik altijd iedereen als mijn gelijke beschouw, hoe kan ik dan tegelijk neerkijken op een ander? 🤔🤔
Dit was een innerlijk onderzoek waard...🔍 🔍
Ik kwam uit bij een vernuftigd verdedigingsmechanisme, opgebouwd vanuit mijn eigen wondes.
Non-stop, en de laatste weken nóg meer, blijven mijn inzichten in het leven en in de wereld groeien à volonté. Het is duidelijk lente in mijn bewustzijn, alles staat er precies in volle bloei. 😆🧠🌱🌿🌳
Inzicht krijgen is fijn! Maar... inzichten zijn telkens ook heel pijnlijk.💔
Want dan voel ik - opnieuw en opnieuw en opnieuw - de wereldwijde keuzes die worden gemaakt vanuit angst en ego. Keuzes die niet bijdragen aan een warmere en open samenleving, maar die ons telkens nóg meer naar beneden halen. En dat zien en voelen... doet PIJN. 😔😔
En nu komt het... Ik met “mijn reeds verworven inzichten”... Als ik dan maar hard genoeg mijn best doe om iedereen ervan te overtuigen dat de dingen anders in elkaar steken, dat er een andere wereld bestaat, dan heelt iedereen mee! Whoo whoo! 🙌🏻🙌🏻
Jaaaa... toch?! 🤔🤔
Bijgevolg zwaai ik soms graag fel in het ronde met “mijn inzichten”. Mijn idee van bijdragen aan een betere wereld.⚔️ ⚔️
Zie je dat dan niet?
Bekijk de dingen zo!
Ja maar, je begrijpt dat niet omdat je dit inzicht nog niet hebt!
Moest je eens weten hoe...
Blablablablabla.🗣
🗣
En net daardoor... respecteer ik vaak een ander niet in zijn waarheid. Daardoor kwets ik anderen.
Onbedoeld, oké.
Maar...
Ik.
Kwets.
Anderen.
😔
Reality check: Ik kan niet iemand iets doen inzien. Ik kan niet iemands ogen opentrekken of die mijn bril geven om door te kijken. Iemand moet hiervoor zélf bereid zijn het eigen innerlijke werk doen. En heeft die daar helemaal geen zin in? Dan is dat die persoon zijn volste recht. Het is aan mij om... los te laten.
Meestal zijn het de mensen die ons het dichtst aan het hart liggen, die waarheden over onszelf eruit weten te gooien op de juiste moment. Vroeger dacht ik dan ook... de Liefde? Liefde suckt. Ik word toch maar continu gekwetst. What’s the use? 🤷🏻♀️ 🤷🏻♀️
Maar dit is niet meer dan de illusie van het sprookje dat ons wordt voorgehouden. 👰🏻🤵🏻 👰🏻🤵🏻 Je weet wel, die van “de perfecte partner”. Je vindt hem en alles is hallelujah-koekenbak. Happy ever after. 😇😇
Wondes? Pijn?
‘t Zal dan toch de verkeerde zijn... 🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Maar wat als... we dit anders bekijken? Misschien komen we elkaar net tegen om elkaars wondes aan te raken, zodat heling kan gebeuren. Zodat we ons kunnen laten openbreken door de Liefde.
Want Liefde kan pas naar ons toe komen als we haar eerst in onszelf ontdekken.❤️
❤️
Liefde toont ons onze schaduwkanten. Ze legt bloot waar heling nodig is. En op het moment als een wonde wordt aangeraakt door Liefde, dan hebben we een keuze.
Worden we harder en keren we ons nog meer af van Liefde? Of duiken we net de wonde in die ze blootlegt en omarmen we ze? Hebben we de moed om liefdevol naar onze wonde te kijken en de pijn ervan te doorvoelen?
Wat als alles, maar dan ook echt álles in dit Universum tot in de perfectie is geregeld om ons te laten groeien en te laten ervaren wat Liefde is? En wat als... ik dus hierdoor niemand meer “hoef” te overtuigen van inzichten? Wat als... ik er dan op mag vertrouwen dat, door gewoon te ZIJN, altijd de juiste dingen gebeuren? Dat ik alles helemaal mag loslaten en mijn taak enkel is... voluit te genieten van wat het leven me schenkt?
Wondes doen pijn.
Waarheden onder ogen komen, doet pijn.
Maar de Liefde?
Neen. Niet de Liefde.
Ik leg mijn innerlijk zwaard neer.
Ik vecht niet meer.
Ik geef me over.
En ik maak ruimte voor vertrouwen.
In het Universum.
In het proces.
In het Leven.
En in de Liefde.
Mijn hart is weer een stukje geheeld.
#innerwork #healing #lifeasitis #liefdeindepraktijk