Het lag al vast nog voor ik op reis vertrok, zaterdagavond a girls night in met de vriendinnen. Kort samengevat: lekker eten in combinatie met eindeloos getetter en gegiechel zoals enkel vrouwen dat kunnen. Een ideaal moment om de souvenirs onder de vorm van Argentijnse keukenbrouwsels boven te halen.
Ik koos dé klassieker van Zuid-Amerika: empanadas. Te pas, te onpas en ook nog eens tussenin worden ze gegeten. Perfecte empanadas vind je bij de bakker en op restaurant, de onversneden versies langs de kant van de baan. Je kunt geen Argentijnse straat uitwandelen zonder de deegflapjes gezien te hebben.
Gefrituurd, of in de oven gebakken. De standaarduitvoering is er eentje met vlees, of wat had je gedacht in hét vleesland bij uitstek. Alternatieven zijn er met kaas en hesp, enkel kaas of met kip. Maar met een beetje fantasie kun je alles in het deegflapje draaien.
Mijn recept voor de vulling - een Argentijns recept voor Arabische empanadas - was gebaseerd op een 30-secondengesprek met een local gevolgd door een paar snelle - nog net leesbare - notities. Het deegrecept komt uit het lokale kookboek El gran libro de Doña Petrona.
Het deeg:
400 gram bloem
een lepeltje fijn zout
400 gram vet
2 lepeltjes citroensap
300cc koud water
Mijn Spaanse woordenschat mag dan afgelopen maand serieus zijn aangedikt, qua afkortingen speel ik toch op safe. De wondere internetwereld vertelde me dat 1cc overeen kwam met 1ml.
300ml water bij dit deegbeslag kappen leek me verdacht veel, dus googelde ik opnieuw maar kreeg zoals verwacht hetzelfde resultaat. In het slechtste geval is mijn keuken getransformeerd in een ontplofte deegbal. Hier zie ik uiteraard de humor van in en dus ging ik los van mijn voorgevoel vrolijk aan de slag. Mijn goede vriend met uitstekende armspieren mister Kitchenaid stond me bij. Bloem, zout, boter, citroensap. Alles gaat goed. Beetje bij beetje voegde ik het water toe. Een slokje, een halve beker... Tot... Hoe meer water ik toevoegde, hoe luider de woorden Maar doña'ke toch! weerklonken in mijn keuken. Tijd om het recept over te nemen. Extra bloem toevoegen en kneden met die handjes. De modderpoel zag er stukken beter uit en het deeg kreeg zijn eigenwaarde terug. Na een uurtje rust bleek alles terug onder controle en het deeg genezen.
De vulling:
vlees (alles wat poten heeft wordt er gegeten)
ajuin
rode peper
groene peper
per kilo vlees 10 citroenen
empanadas enkel in de hoekjes toenijpen (niet dichtvouwen)
eens uit de oven overgieten met extra citroen
Wellicht frons je ook de wenkbrauwen, maar de zin "per kilo vlees 10 citroenen" is gedubbelcheckt. Het leven is een risico en dus lachte ik breed naar de grote hoeveelheid citroenen op het aanrecht.
Ik ben geen paprikafan, dus rode en groene peper liet ik voor wat het was. Kippengehakt werd gemengd met zacht paprikapoeder en een Turkse kruidenmengeling. Dat laatste een souvenir van een andere vakantie.
Omdat ik mijn vriendinnen echt wel graag zie, ze geen darmklachten toewens én ze graag terug zie komen, besloot ik mijzelf op te offeren als citroenetend proefkonijn. Ik perste 5 citroenen volledig uit op een halve kilo kippengehakt. Een paar bladerdeegvelletjes uit de diepvries waren de ideale testbodem. Eens de tijd in de oven doorgebracht, was ik hoopvol. Het zag er niet alleen lekker uit, het rook ook fantastisch! Tot...
De eerste hap.
Van kippengehakt was geen sprake, citroen des te meer!
Wat liep er fout? Zijn de citroenen in Argentinië kleiner? Kreeg ik het recept van een Argentijn met een bijzonder gevoel voor humor? Of zijn de dulce-de-leche-verslaafde Argentijnen zo fanatieke zoetemuilen dat ze moeten compenseren met verzuurde gerechten om hun balans te houden?
Wat de reden ook was, mijn vrienden zie ik liever geen zuur gezicht aan tafel trekken. Dan heb ik maar een extra halve kilo gehakt onder het mengsel gedraaid, op hoop van zege.
Er is altijd plan P. Pizza bellen.
Na de spanning van de eerste hap werd er gelachen en smakelijk gegeten. Plan P bleek overbodig. Het werd een girls night zoals nooit tevoren, met eindeloos getetter en gegiechel over vlees in al zijn facetten.
De conclusie van mijn Argentijns keukenexperiment? In de keuken gaat het eraan toe zoals in het échte leven, follow your gut en alles komt goed!
Ik koos dé klassieker van Zuid-Amerika: empanadas. Te pas, te onpas en ook nog eens tussenin worden ze gegeten. Perfecte empanadas vind je bij de bakker en op restaurant, de onversneden versies langs de kant van de baan. Je kunt geen Argentijnse straat uitwandelen zonder de deegflapjes gezien te hebben.
Gefrituurd, of in de oven gebakken. De standaarduitvoering is er eentje met vlees, of wat had je gedacht in hét vleesland bij uitstek. Alternatieven zijn er met kaas en hesp, enkel kaas of met kip. Maar met een beetje fantasie kun je alles in het deegflapje draaien.
Mijn recept voor de vulling - een Argentijns recept voor Arabische empanadas - was gebaseerd op een 30-secondengesprek met een local gevolgd door een paar snelle - nog net leesbare - notities. Het deegrecept komt uit het lokale kookboek El gran libro de Doña Petrona.
Het deeg:
400 gram bloem
een lepeltje fijn zout
400 gram vet
2 lepeltjes citroensap
300cc koud water
Mijn Spaanse woordenschat mag dan afgelopen maand serieus zijn aangedikt, qua afkortingen speel ik toch op safe. De wondere internetwereld vertelde me dat 1cc overeen kwam met 1ml.
300ml water bij dit deegbeslag kappen leek me verdacht veel, dus googelde ik opnieuw maar kreeg zoals verwacht hetzelfde resultaat. In het slechtste geval is mijn keuken getransformeerd in een ontplofte deegbal. Hier zie ik uiteraard de humor van in en dus ging ik los van mijn voorgevoel vrolijk aan de slag. Mijn goede vriend met uitstekende armspieren mister Kitchenaid stond me bij. Bloem, zout, boter, citroensap. Alles gaat goed. Beetje bij beetje voegde ik het water toe. Een slokje, een halve beker... Tot... Hoe meer water ik toevoegde, hoe luider de woorden Maar doña'ke toch! weerklonken in mijn keuken. Tijd om het recept over te nemen. Extra bloem toevoegen en kneden met die handjes. De modderpoel zag er stukken beter uit en het deeg kreeg zijn eigenwaarde terug. Na een uurtje rust bleek alles terug onder controle en het deeg genezen.
De vulling:
vlees (alles wat poten heeft wordt er gegeten)
ajuin
rode peper
groene peper
per kilo vlees 10 citroenen
empanadas enkel in de hoekjes toenijpen (niet dichtvouwen)
eens uit de oven overgieten met extra citroen
Wellicht frons je ook de wenkbrauwen, maar de zin "per kilo vlees 10 citroenen" is gedubbelcheckt. Het leven is een risico en dus lachte ik breed naar de grote hoeveelheid citroenen op het aanrecht.
Ik ben geen paprikafan, dus rode en groene peper liet ik voor wat het was. Kippengehakt werd gemengd met zacht paprikapoeder en een Turkse kruidenmengeling. Dat laatste een souvenir van een andere vakantie.
Omdat ik mijn vriendinnen echt wel graag zie, ze geen darmklachten toewens én ze graag terug zie komen, besloot ik mijzelf op te offeren als citroenetend proefkonijn. Ik perste 5 citroenen volledig uit op een halve kilo kippengehakt. Een paar bladerdeegvelletjes uit de diepvries waren de ideale testbodem. Eens de tijd in de oven doorgebracht, was ik hoopvol. Het zag er niet alleen lekker uit, het rook ook fantastisch! Tot...
De eerste hap.
Van kippengehakt was geen sprake, citroen des te meer!
Wat liep er fout? Zijn de citroenen in Argentinië kleiner? Kreeg ik het recept van een Argentijn met een bijzonder gevoel voor humor? Of zijn de dulce-de-leche-verslaafde Argentijnen zo fanatieke zoetemuilen dat ze moeten compenseren met verzuurde gerechten om hun balans te houden?
Wat de reden ook was, mijn vrienden zie ik liever geen zuur gezicht aan tafel trekken. Dan heb ik maar een extra halve kilo gehakt onder het mengsel gedraaid, op hoop van zege.
Er is altijd plan P. Pizza bellen.
Na de spanning van de eerste hap werd er gelachen en smakelijk gegeten. Plan P bleek overbodig. Het werd een girls night zoals nooit tevoren, met eindeloos getetter en gegiechel over vlees in al zijn facetten.
De conclusie van mijn Argentijns keukenexperiment? In de keuken gaat het eraan toe zoals in het échte leven, follow your gut en alles komt goed!
