Ik moet ergens in het lager hebben gezeten. 👧🏻 De toenmalige directrice ging met pensioen en we oefenden een funky afscheidsdansje op school.🤸🏻♀️
Iets met springtouwen en vrolijk rondhuppelen, als ik het me nog goed herinner. Ik weet nog hoe blij en dolenthousiast ik was... 😍
Tot... hét moment van het afscheidsfeest aanbrak. Mini-me had faalangst, zodanig dat ik ziek werd van de stress. 😰 Maagpijn en overgeven à volonté... Bye bye dansje voor mij. Geen afscheidsfeest, ik lag uit te zieken op de zetel. 🤢🛋
Deze ochtend (en komende week) deed (en doe) ik een meditatiereeks die werkt op je creatieve flow.
Er kwam de vraag: wat deed je graag als kind?
Ik kon niet anders dan aan dit moment denken.
Hoe ik van zoooo kleinsaf al stress had om mijn ding te doen. 😱 Hoe die druk het toen al overnam van alle fun en plezier die je als kind hoort te hebben. Het maakte mij triestig, want hetzelfde fenomeen - de prestatiedruk - zit nu nog feller dan ooit verweven in onze huidige samenleving.
Kinderen met zware depressies.
Zelfs zelfmoordgedachtes. 😢
Druk om te presteren ontneemt je natuurlijke staat van vrijheid en geluk. De flow van creativiteit is er pas als je fun hebt, als je je voluit kunt geven in wat je doet. Zorgeloos. Als je hoofd leeg is en je helemaal in het moment aanwezig kan zijn. 🆓👯
Los van druk van buitenaf. Als je innerlijk bent afgestemd op dat kind dat blij en vrij is en die druk van buitenaf je helemaal niet raakt.
Die prestatiedruk bleef me later nog lang achtervolgen. In heel veel verschillende zaken. Tot zelfs in mijn keuken! Oh boy, ooit verknalde ik het eten door tijdens een date te lang in die gast zijn ogen te kijken 😍 terwijl ik maar aan die pepermolen bleef draaien! Het eten? Niet te vreten 😂. Heel lang bleef het in mijn hoofd hangen hoe ik het verknalde. Heel lang heb ik mij hier slecht over gevoeld. Want ja, als je 't verknalt, dan kan niemand je graag zien. Toch?
Niet goed genoeg zijn. Niet voldoen aan.
Aan wat eigenlijk? Aan de door onszelf opgelegde ongeschreven regeltjes der perfectie. 🙇🏻♀️
Hoe we denken dat het hoort te zijn.
Intussen leerde en leer ik steeds beter omgaan met druk van buitenaf. 👊🏻
Hoe? Door mijn blik gedraaid te hebben en zo'n momenten anders te bekijken. 👀↩️
Door mijn focus te verleggen naar wat ik in dat moment kan geven van binnenuit in plaats van te proberen voldoen aan verwachtingen van buitenaf.
Mijn focus ligt niet op een ander plezieren, maar op geven wat ik kan. Ik heb niets te bewijzen. Tegenover niemand. Ik doe gewoon mijn best. En da's voldoende. Ik hoef niet iets te kunnen om waardevol te zijn als persoon. Ik hoef niet perfect te zijn. Zelfs al verknoei ik het helemaal... Ik heb geleerd ook in dat stukje een dosis zelfliefde te gooien, door mijzelf onvoorwaardelijk graag te zien.
<3
Ps. Mini-me had blijkbaar ook al een liefde voor een rode zonnebril... Yeah! 😎🆒😂🤙🏻