Een paar jaar terug lanceerde iemand uit mijn dagelijkse omgeving me tijdens een gesprek, de volgende woorden:
“gij... gij zijt een heks”
En het klonk helemaal niet zo sympathiek bedoeld.
Ik was geraakt.
Voelde me gekwetst.
Beledigd.
Maar vooral... ik begreep er helemaal niets van!
Ik had net een burn-out en probeerde mijn weg opnieuw te vinden doorheen het dagdagelijkse bestaan. Ik was op zoek naar een andere manier van leven, want de huidige... tja. Die bracht me dus waar ik niét wou zijn.
Maar een heks... ik?!
Euhm...
Staat mijn neus dan krom?
Of vlieg ik rond op een bezemsteel misschien?
Oké, ja, ik eet graag look. Of neen, wacht, dat is tegen vampieren zeker?
Veel meer inhoud dan dat gaf ik toen niet aan het woord heks.
Ik bedoel... come on! We zijn de 21ste eeuw, toch? Helloow moderne wereld . Heksen, dat is iets van in de tijd van de middeleeuwen, zij die op de brandstapel vlogen. Of waar ze van die vuile trucs mee uithaalden à la “we werpen je met een steen aan je been in het water”.
Drijf je boven? Haha, HEKS. Op die brandstapel nu!
Zink je en verdrink je? Ah ja, dan was je toch onschuldig.
Oeps.
Jammer.
Intussen weet ik beter. Moest iemand me nu dezelfde woorden herhalen, ik neem ze op als een compliment.
Want...
Wat als een heks niet meer was dan iemand die leefde vanuit verbondenheid met de natuur?
Wat als een heks niet meer was dan iemand met kennis van planten en kruiden, en wat de natuur te bieden had?
Wat als een heks gewoon maar iemand was die verbonden leefde met zichzelf en alle wijsheid die daar te vinden was?
Het onbekende, daar hebben we schrik van. Van zodra iets buiten ons standaard denkkader valt, van zodra we het niet begrijpen, worden de meeste wenkbrauwen gefronst en de harten gesloten.
Onbekend staat vaak niet enkel gelijk aan onbemind, maar het roept veelal ook meteen een gevoel van angst op.
Veilig en vertrouwd.
Alles onder controle.
Dat is wat het ego wil. Het idee van controle geeft rust en stabiliteit.
We weten en kennen wat ons te wachten staat.
Maar op de lange duur wordt het ook maar een saaie bedoening.
Routine.
Dagelijkse sleur.
De verwondering van het Leven ontnomen en vastgeroest in telkens
weer hetzelfde.
De sleutel ligt in ons eigen handen.
Onszelf leren kennen in wie we zijn. Onze eigen gedragingen en patronen observeren, daar zit wijsheid in. Hoe meer ik mijzelf alvast leer kennen, hoe beter ik de wereld om me heen begrijp.
Zelfliefde.
Zachter worden voor jezelf.
Jezelf graag leren zien en terug durven kiezen voor dat wat goed voelt. Ook al weten we niet wat er ons te wachten staat.
Alle magie die in het Leven te vinden valt, zit hem net in een zekere mate van overgave aan het onbekende.
Het genot van een nieuwe stad of plek te leren kennen. Een nieuw gerecht proberen. Of een nieuwe vriendschap of relatie aan gaan.
Groeien.
Bloeien.
En stoeien.
Spring er maar in, zegt het Leven!
Vertrouw er maar op, zeg ik.
Zeg dat de heks in mij het gezegd heeft ;-)